به گزارش قدس آنلاین، در آموزه های قرآنی و روایی ما بر ذکر و یاد خدا بودن بسیار سفارش شده و برکات فراوانی برای آن برشمرده شده است تا جایی که امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «كسى كه به ياد خداى سبحان باشد، همنشين اوست.»
و در حديث قدسى آمده است: «بنده ام! اگر مرا در تنهايى ياد كنى، تو را در تنهايى ياد كنم و اگر در ميان جماعتى يادم كنى، تو را در ميان جماعتى بهتر و فراوانتر از جمع تو، ياد كنم.»
جالب آنکه ذکر دارای برکات فراوانی است که حتی از تصور آدمی خارج است و روایات به آنها تصریح کرده اند.
رسول اکرم (ص) می فرمایند: «با ياد خدا، دل ها زنده مى شوند و با فراموش كردن او، مى ميرند.»
ایشان همچنین فرموده اند: «هر كه خدا را بسيار ياد كند از نفاق به دور ماند.»
و امام علی (ع) در این باره فرموده اند: «هر كه دل خويش را با ياد پيوسته خدا آباد كند، در نهان و آشكار نيك كردار شود.»
و نیز می فرمایند: «ياد خدا خرد را آرامش مى دهد، دل را روشن مى كند و رحمت [خدا] را فرود مى آورد.»
نبی اکرم (ص) می فرمایند: «بر شما باد به ياد خدا بودن كه ياد خدا شفاست و بپرهيزيد از ياد مردم كه آن درد و بيمارى است.»
علاوه بر این روایات ما به مواضعی که ذکر برای انسان راهگشا بوده و او را کمک می کند نیز اشاره کرده اند.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: « اگر كسى در بازار ، هنگامى كه ديگر مردمان [از ياد خدا] غافلند و سرگرم كار خود هستند ، به ياد خدا باشد، خداوند هزار حسنه برايش منظور دارد، و در روز رستاخيز چنان او را بيامرزد كه به ذهن هيچ كس خطور نكرده باشد.»
و از امام علی (ع) است که: «هر گاه در جنگ با دشمن خود رو به رو شديد ، كمتر سخن بگوييد و بيشتر خداوند عزّ و جلّ را ياد كنيد.»
و نیز از پیامبر اکرم (ص) است که: «هرگاه اراده كارى كردى خدا را به اراده خود ياد آورى كن ، هرگاه خواستى حكمى دهى خدا را به ياد زبان خود بياور و هرگاه خواستى چيزى را تقسيم كنى خدا را به دست خود ياد آورى كن.»
ایشان همچنین فرموده اند: «خداوند به يكى از پيامبرانش وحى فرمود: «اى پسر آدم! هنگام خشم به ياد من باش، تا من نيز در هنگام خشم به ياد تو باشم و تو را با ديگران هلاك نگردانم.»
منابع:
غررالحکم
بحارالانوار
الخصال
میزان الحکمه
انتهای خبر/
نظر شما